Niedzielne Śpiochy

Niedzielny poranek może być cudowny nawet po późnym powrocie z sobotniej imprezy ;)

Na zdjęciach poniżej widać nienajlepsze ujęcia kociałków, które przyszły do nas na mizianie :) 

Ktosiak mruczał i wystawiał brzuchol na kołdrze między moimi nogami, a Dycia wcisnęła się Kubie pod kołderkę i udawała traktor ;)

Mogę blogować z telefonu :)

Śpiochy słodkie

Od teraz będą zdjęcia na bierząco :)

Bezdomna kicia

Witajcie!

Zauważyłam przy ul. Studenckiej, na przeciwko VLO taką kicię. Wygląda na mniej niż pół roku i jest śliczna. Cały czas przesiaduje pod samochodami mniej więcej w tym samym miejscu i chodzi za ludźmi - chyba szuka domku. Ja kupiłam jej karmę, ale nie mogę jej do siebie wziąć nawet na chwilę. Mój TŻ jest pod tym względem bardzo rygorystyczny :/. Wygląda na to, że trzeba ją wziąć do weterynarza i przebadać, pewnie też wysterylizować, bo chyba ma rujkę. Jest strasznie słodka, tulaśna i przyjacielska.

Wiem, że w Krakowie jest wiele kotów, które same sobie radzą i mają się świetnie, dużo mieszka w ogrodzie obok V LO i na terenie klasztorów, na plantach też jest ich masa, ale ta nie wygląda na samodzielną - ciągle chodzi za ludźmi i się przymila.

No i nie bardzo wiem, co z tym fantem zrobić, bo nie mogę jej wziąć do domu, a teraz mam tyle pracy, że nawet wizyta kontrolna Ktosia i Edyci u weterynarza czeka już 2 miesiące...

wasze rady?

Pozdrawiam serdecznie,

Monika

Ktoś, Edytka i Pawie Pióro

Witam. 
Przepraszam was bardzo, że tak rzadko piszę na tym blogu, nigdy nie byłam dobra w takich rzeczach.
Koty mają się świetnie :) My ostatnio dużo pracujemy i nie poświęcamy im tak dużo czasu, jakbyśmy chcieli, ale one wydają się szczęśliwe. Często przychodzą, tylą się, mruczą i domagają pieszczot. Świetnie, że mają siebie na wzajem, bo dzięki temu, nawet jak nas nie ma raczej się nie nudzą.

No ale to takie lanie wody :P
Generalnie wszystko tutaj jest OK i trzeba się tym cieszyć :)

Ale skąd temat...
Znaleźliśmy pod Smokiem Wawelskim panią, która sprzedaje pawie pióra. Takie pióro długości ok. 1,20m kosztuje tylko 2 złote, a koty je kochają ;) 
Dołączam filmik, jak się z nimi bawię takim piórem. Jakość filmu jest raczej słaba, a koty na nim już niezbyt ruchawe, ale zawsze to coś. 
Generalnie kociaki nie mają żadnych problemów z aktywnością, ale ten film jest zrobiony po półgodzinnej zabawie piórkiem, kiedy już wszyscy byliśmy zmęczeni :P

Pozdrawiamy serdecznie :)

Zdjęcia Kotopółek i słodziaków :)

Dorwałam się do zdjęć, które długo tkwiły w telefonie :)

To Edytka i Pędzel ;)

A tutaj widać, jak dzielnie koty nam pomagały. Specjalnie kupiłam "super-wytrzymałą" folię, ale cóż... 

Cat happend! :D

 Następne trzy zdjęcia przedstawiają końcowy efekt naszej pracy :)
Sam pomysł na zrobienie kotopółek był mój, ale projekt wzoru na ścianę zrobiła nasza znajoma Monika Kowalska, początkująca Pani Architekt Wnętrz ;)

Niestety nie ma tu żadnego zdjęcia tych półek od góry, ale zapewniam was, że są obite czerwoną wykładziną, żeby Kociałki się nie ślizgały.

 A na następnych dwóch zdjęciach widać nasz nowy kosz na pranie - przez pierwsze dwa tygodnie w ogóle go nie używałam, żeby nie odbierać im zabawy, ale ile można trzymać brudy na podłodze :P. Teraz przylatują za każdym razem, kiedy segreguję pranie i korzystają ile mogą. 

Zazwyczaj wygląda to właśnie tak, że jeden jest w pudle, a drugi na niego poluje ;)

 Ale, jak widać, czasami oba są w pudle ;)
Niedługo po zrobieniu tych zdjęć zaczęły się kotłować, co, jak prawie zawsze ostatnio, skończyło się tym, że Ktoś unieruchomił Dycię i ją lizał. Ona jest jakimś niemożliwym jak na kota brudasem, a Ktosiak jest porządny, więc często łapie ją i liże, a ona w rewanżu go gryzie <3

A oto, co się dzieje, kiedy zostawi się otwartą szufladę z piżamkami :) 

 A tutaj jest Ktosiak zanim stracił jajka :D

I znowu Ktoś - tym razem poduszkowy. 

Tutaj jest o wiele więcej zdjęć Ktosia niż Edytki - bo Ktosiak, w przediwieństwie do Dysiaka, czasami leży spokojnie :P.
Już wiele razy próbowałam zrobić Edytce zdjęcie, kiedy robiła coś wyjątkowo uroczego, albo spała w jakiejś naprawdę słodkiej pozie, ale ona ma jakiś radar i nieważne, co akurat robi, kiedy podejdzie się do niej bliżej niż na metr wydaje pojedyńcze zaskoczone miauknięcie i się budzi. A jak tylko patrzy się na nią dłużej niż kilka sekund to się zrywa i przynosi sznurek albo gumeczkę, żeby się z nią bawić.
To, ile ona ma energii jest nie do uwierzenia ;) Są dni, kiedy potrafi zmęczyć i Ktosia i mnie i Kubę i dalej biega i miauczy, bo ona jeszcze nie skończyła się bawić ;)
A najzabawniej jest rano, kiedy przydałoby się wstać, ale "jeszcze 5 minut" - pewnie to znacie.
Z tą kicią nie ma żadnego "Jeszcze 5 minut"! Kiedy tylko dzwoni budzik, ona przybiega i nas budzi - w końcu pora na zabawę i śniadanko!
Kiedyś robiła to bardzo słodko - chodziła wokół nas i mruczała, albo lizała nas pod pachami (nie mam pojęcia czemu - pewnie dlatego, że łaskotki skutecznie budzą ;P) - ale to się zmieniło...
Ostatnio po prostu atakuje to, co akurat poruszy się pod kołdrą. Wygląda to dość zabawnie, bo łapkami na przód daje nura i potrafi takim "ślizgiem" pokonać połowę łóżka :D. Jedyny mankament jest taki, że maluszek nie chowa przy tym pazurków, więc czasem robi nam dziurki tam, gdzie nie powinno ich być. Ale przynajmniej nie spóźniam się na uczelnię ;)

A teraz życzę dobrej nocy lub miłego dnia w zależności, kiedy to czytacie :)
Pozdrawiam serdecznie :)
Monika K.